خلق جدید
«خلق جدید» به معنی آفریده نو و تازه در همین جهان یا در آخرت است.
«إِن یشَأْ یذْهِبْکمْ وَ یأْتِ بخَِلْقٍ جَدِید» (سوره فاطر/۱۶، سوره ابراهیم/۱۹) اگر خدا خواهد شما را فانی کند و آفرینشی نو آورد.
در اینجا مراد خلق تازه در دنیا است.
«وَ قَالُواْ أَءِذَا ضَلَلْنَا فىِ الْأَرْضِ أَءِنَّا لَفِى خَلْقٍ جَدِیدِ بَلْ هُم بِلِقَاءِ رَبهِِّمْ کافِرُون» (سوره سجده/۱۰) گفتند اگر ما گم شدیم در زمین (یعنی اجزاء تن ما پراکنده شد در زمین) آیا در خلق تازه هستیم؟...
در اینجا مراد خلق آخرت است یعنی وقتی ما مردیم در دنیا و پوسیدیم آیا زندگی دیگری در آخرت داریم؟
«إِذَا مُزِّقْتُمْ کلَُّ مُمَزَّقٍ إِنَّکمْ لَفِى خَلْقٍ جَدِید» (سوره سبا/۷) وقتی پراکنده شدید از همه جهت باز شما در خلقت تازه هستید.
در اینجا نیز مراد خلقت آخرت است. این معنی در چندین آیه مکرر آمده است و ظاهر آن است که همان وقت که پوسیده و فانی شدند باز باقی هستند در زندگی دیگر و اشاره به قیامت صغری است که «من مات فقد قامت قیامتُه» (هر کس مرد قیامت او همان وقت بر پا شده است).
می توان آیه را به قیامت کبری تأویل کرد اما بر خلاف ظاهر است، چون به ظاهر آیه هم اکنون که مرده اند در خلق تازه زنده اند. باری مرگ به معنی نابودی نیست تا چون کسی از این جهان برود فانی شود بلکه به معنی انتقال از عالمی به عالم دیگر است. و در حدیث آمده است «ما خُلقتُم للفناء بل للبقاء و انما تنقلون مِن دارٍ الی دارٍ» شما را نه برای نابودی بلکه برای ماندن آفریده اند، از سرائی به سرائی نقل می کنید (در این عالم که پوسیده شدید در عالمی تازه باقی هستید).
منابع
- نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱ ص۱۲۶.